به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

نویسندگان آمریکا اعتصاب می‌کنند

تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۸۲۴۹

به نقل از ورایتی، انجمن نویسندگان آمریکا مجوز اعتصاب را با ۹۷.۸۵ درصد رأی موافق به تصویب رساند و به رهبری این اتحادیه، این قدرت را داد که پس از پایان قرارداد در اول ماه می، اعتصاب کنند.

انجمن صنفی در ایمیلی به اعضاء اعلام کرد که ۷۸.۷۹ درصد از اعضای واجد شرایط رأی داده‌اند. ۹۰۲۰ رأی موافق و فقط ۱۹۸ رأی مخالف بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این صنف گفت: «این نتایج رکورد جدیدی را هم برای مشارکت و هم درصد حمایت در رأی‌گیری مجوز اعتصاب ایجاد کرد و عضویت ما صحبت کرده است. شما قدرت جمعی، همبستگی و تقاضای تغییر معنادار خود را به افراد بسیار زیادی ابراز کرده‌اید. مسلح به این نمایش وحدت و عزم، ما به کار بر سر میز مذاکره برای دستیابی به یک قرارداد عادلانه برای همه نویسندگان ادامه خواهیم داد.»

قرار بود مذاکرات بین اتحادیه نویسندگان و اتحادیه تهیه‌کنندگان فیلم و تلویزیون به‌زودی از سر گرفته شود. دو طرف در دو هفته گذشته تنها چند بار ملاقات کردند، زیرا اتحادیه تمرکز خود را بر گردآوری اعضای خود برای حمایت از این مجوز گذاشته بود.

این رأی به طور گسترده‌ای مورد انتظار بود و اعتصاب را اجتناب‌ناپذیر نمی‌کند و اتحادیه گفته است که هدف افزایش اهرم مذاکره‌کنندگان با پایان یافتن مذاکرات بوده است.

همچنین، برخی از اعضای صنف استدلال کردند که درصد بالاتر رأی موافق، احتمال اعتصاب را کاهش می‌دهد‌ و ایده این است که نشان می‌دهد انجمن متحد است.

در سال ۲۰۱۷، این صنف ۹۶.۳ درصد به مجوز اعتصاب رأی مثبت داد و اعتصاب نکرد. در سال ۲۰۰۷، ۹۰.۳ درصد به مجوز اعتصاب رأی دادند و این انجمن اعتصاب کرد. این صنف در سال ۱۹۸۸ نیز پس از رای ۹۷ درصدی به این مجوز دست به اعتصاب زد.

این بار، انجمن نویسندگان آمریکا به دنبال یک بازنگری عمده در حقوق نویسنده از جمله افزایش قابل توجهی در حداقل‌ها، فرمول بهتری برای باقیمانده‌ها در پلتفرم‌های پخش و حداقل نیاز کارکنان برای همه برنامه‌های تلویزیونی است.

صبح روز دوشنبه، AMPTP بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که نتیجه رأی مجوز اعتصاب برای هیچ کس تعجب آور نیست.

این ائتلاف گفت: هدف ما دستیابی به یک توافق عادلانه و معقول است و همچنان خواهد بود.

AMPTP روز جمعه پاسخی به پیشنهادات اتحادیه ارائه کرد و انتظار می‌رود مذاکرات در این هفته از سر گرفته شود.

مذاکرات در ۲۰ مارس آغاز شد، اما روز‌های اولیه عمدتاً شامل سخنرانی بود. پیشرفت نسبتاً کمی در مورد موضوعات کلیدی صورت گرفته است و این نگرانی را ایجاد می‌کند که مذاکره‌کنندگان ممکن است زمان کافی برای دستیابی به توافق در مورد هر مورد را نداشته باشند.

علاوه بر مسائل مربوط به پرداخت حقوق، این انجمن همچنین مقررات جدیدی را پیشنهاد کرده است که با فیلمنامه‌نویسی موافقت شده است، البته تا زمانی که تأثیر منفی بر اعتبار و پاداش نویسندگان نداشته باشد.

اگرچه این اتحادیه پس از اولین بار گزارش این پیشنهاد در ماه گذشته توسط ورایتی با واکنش عمومی روبه‌رو شد و به نظر می‌رسد در یک سری توییت‌ها از آن عقب‌نشینی کرده است، ولی اتحادیه این پیشنهاد را پس نگرفته یا اصلاح نکرده است.

این اتحادیه همچنین به دنبال رسیدگی به گزینه‌ها و انحصار است. در عصری که فصل‌های تلویزیونی کوتاه‌تر و دوره‌های وقفه طولانی‌تر است، نویسندگان اغلب، انعطاف‌پذیری لازم برای جستجوی آثار دیگر را در زمان‌های تعطیلی ندارند. SAG-AFTRA اخیراً یک پیروزی قابل توجه در این جبهه به دست آورد و برنده قراردادی برای سه ماه استراحت بین فصل‌ها شد که در آن بازیگران تلویزیون آزادند تا هر شغل خارجی را که می‌خواهند انجام دهند.

اگر به نظر می‌رسد که پیشرفتی حاصل شده است، انجمن نویسندگان آمریکا و اتحاد تهیه‌کنندگان فیلم و تلویزیون می‌توانند مذاکرات را برای چند روز پس از ضرب‌الاجل اول ماه می - یا حتی بیشتر ـ تمدید کنند.

انجمن نویسندگان بریتانیا شانه به شانه با انجمن نویسندگان آمریکا

در خبری دیگر، اما آمده است که انجمن نویسندگان بریتانیا می‌گوید آماده است در صورت وقوع اعتصاب، شانه به شانه همتای آمریکایی خود بایستد.

لیزا هولدزورث، رئیس انجمن نویسندگان بریتانیا در بیانیه‌ای که با ورایتی به اشتراک گذاشته شد، گفت: بسیاری از مسائل آن‌ها مسائل ماست. مبارزه آن‌ها مبارزه ماست. ما امیدواریم که انجمن نویسندگان آمریکا به توافق برسد، اما ما آماده‌ایم که شانه به شانه اتحادیه خواهر خود و اعضای آن‌ها در حمایت از حق هر نویسنده‌ای مبنی بر پرداخت هزینه مناسب برای کار خود، احترام به آن‌ها و دریافت پاداش مالی برای موفقیت کارشان - از جمله استفاده و فروش بعدی ـ بایستیم.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ادبیات

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: انجمن نویسندگان آمریکا انجمن نویسندگان انجمن نویسندگان آمریکا مجوز اعتصاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۸۲۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بورل: آمریکا دیگر هژمونی ندارد؛ روسیه تهدیدی وجودی برای اروپاست

رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا معتقد است: آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

به گزارش ایسنا، جوزپ بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سخنرانی خود در دانشگاه آکسفورد گفت: من تقابل بیشتر و همکاری کمتر در جهان را شاهد هستم. این یک روند رو به رشد در سال‌های گذشته بوده است؛ رویارویی بسیار بیشتر و همکاری بسیار کمتر. من دنیایی را بسیار پراکنده‌تر می‌بینم. من دنیایی را می‌بینم که در آن قوانین رعایت نمی‌شود. من قطبیت بیشتر و چندجانبه گرایی کمتر می‌بینم.

من می‌بینم که چگونه وابستگی‌ها تبدیل به سلاح می‌شوند. من شاهد هستم که سیستم بین‌المللی که پس از جنگ سرد به آن عادت کرده بودیم، دیگر وجود ندارد. آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

بورل افزود: من چین را می‌بینم که به جایگاه ابرقدرتی می‌رسد. آنچه چین در ۴۰ سال گذشته انجام داده در تاریخ بشریت بی‌نظیر است. در ۳۰ سال گذشته، سهم چین از تولید ناخالص داخلی جهان، از ۶ درصد به تقریبا ۲۰ درصد رسیده است، در حالی که ما اروپایی‌ها از ۲۱ درصد به ۱۴ درصد و ایالات متحده از ۲۰ درصد به ۱۵ درصد رسیده است.

این یک تغییر چشمگیر در چشم‌انداز اقتصادی است. چین در حال تبدیل شدن به یک رقیب برای ما و ایالات متحده است. نه تنها در تولید کالاهای ارزان، بلکه به عنوان یک قدرت نظامی، در خط مقدم توسعه فناوری و ساخت فناوری‌هایی که آینده ما را شکل خواهند داد. چین «دوستی بدون محدودیت» را آغاز کرده است.

این دیپلمات اروپایی تصریح کرد: من گفتم جهان چند قطبی‌تر است - بله، این درست است. همزمان قدرت‌های میانی، مانند هند، برزیل، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، ترکیه در حال ظهور هستند. آن‌ها در حال تبدیل شدن به بازیگران مهم هستند. چه بریکس باشند و چه غیر بریکس، ویژگی‌های مشترک بسیار کمی دارند، بجز میل به کسب جایگاه بیشتر و صدای قوی‌تر در جهان، و همچنین مزایای بیشتر برای توسعه خود. برای رسیدن به این هدف، آن‌ها استقلال خود را به حداکثر می‌رسانند، تمایلی به جانبداری ندارند، بسته به شرایط یک طرف یا طرف دیگر را محافظت می‌کنند. آن‌ها تمایلی به انتخاب اردو ندارند و ما نباید آن‌ها را به سمت انتخاب اردو سوق دهیم.

بورل افزود: ما اروپایی‌ها می‌خواستیم در همسایگی خود حلقه‌ای از دوستان ایجاد کنیم. به جای آن، آنچه امروز داریم حلقه‌ای از آتش است. حلقه‌ای از آتش که از ساحل به خاورمیانه، قفقاز و اکنون در میدان‌های نبرد اوکراین می‌آید. توماس گومارت، مدیر مؤسسه فرانسوی روابط بین‌الملل، در حال تجزیه و تحلیل نقاط ضعف اقتصاد جهانی است. چند مورد از این نقاط بسیار به ما نزدیک است؛ دریای سرخ برای تجارت، تنگه هرمز برای نفت و گاز و دریای سیاه برای صادرات غلات. آن‌ها در مجاورت ما هستند و در برخی از آن‌ها ما حتی با مأموریت‌های نیروی دریایی اتحادیه اروپا درگیر هستیم، مانند آنچه در دریای سرخ است.

او در ادامه گفت: اکنون دو جنگ داریم، دو جنگ که وقتی به بروکسل آمدم، در کار نبود. دو جنگ وجود دارد که در آن مردم برای سرزمین می‌جنگند. این نشان می‌دهد که جغرافیا بازگشته است. به ما گفته شد که جهانی شدن، جغرافیا را بی‌ربط کرده است، اما نه. بیشتر درگیری‌های ما مربوط به زمین است، سرزمینی که در مورد فلسطین وعده داده شده و در مورد اوکراین سرزمینی در تقاطع دو جهان و این مبارزه برای زمین، خون‌های زیادی را ریخته است.

بورل گفت: در عین حال شاهد شتاب روندهای جهانی هستیم. تغییرات اقلیمی دیگر مشکلی برای آینده نیست. فروپاشی آب و هوا در حال حاضر رخ داده- برای فردا نیست، برای امروز است. تحولات تکنولوژیکی - به ویژه، هوش مصنوعی. اینها تغییراتی را ایجاد می‌کند که ما نمی‌توانیم به طور کامل درک کنیم. جمعیت‌شناسی نیز به سرعت در حال تغییر است. مهاجرت به ویژه در آفریقا که ۲۵ درصد از مردم جهان در سال ۲۰۵۰ در آن زندگی خواهند کرد.

در سال ۲۰۵۰، از هر چهار انسان یک نفر در آفریقا زندگی می‌کند و در عین حال شاهد افزایش نابرابری‌ها، کاهش دموکراسی‌ها و در خطر افتادن آزادی‌ها هستیم. این چیزی است که من می‌بینم. در این چشم انداز، نقش اتحادیه اروپا و نقش بریتانیا باید مشخص شود. نمی‌دانم نقش ما کدام خواهد بود. اما مطمئناً این بستگی به پاسخ ما به چالش‌هایی دارد که با آن روبرو هستیم - ما هشدارهایی می‌شنویم مبنی بر اینکه اروپا ممکن است بمیرد، باید چکار کنیم؟

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پیشنهاد کرد: اول، ما نیاز به ارزیابی روشنی از خطرات روسیه داریم - روسیه به عنوان وجودی‌ترین تهدید برای اروپا در نظر گرفته می‌شود. شاید همه اعضای شورای اروپا با آن موافق نباشند، اما اکثریت پشت این ایده هستند. روسیه برای ما یک تهدید وجودی است و ما باید ارزیابی شفافی از این خطر داشته باشیم. دوم، ما باید روی اصول، همکاری و قدرت کار کنیم. ما مدلی ساختیم – مدل اروپایی – بر اساس همکاری و وابستگی متقابل اقتصادی در درون خود – و موفقیت چشمگیری بوده است.

۷۰ سال صلح در میان ما. ما معتقد بودیم که وابستگی متقابل از طریق چیزی که آلمانی‌ها آن را «Wandel durch Handel» می‌نامند، همگرایی سیاسی ایجاد می‌کند. این تغییر سیاسی را در روسیه و حتی چین به همراه خواهد داشت. خوب، این اشتباه ثابت شده است. اتفاق نیفتاده است. در مواجهه با روسیه، وابستگی متقابل صلح به ارمغان نیاورد. برعکس، به وابستگی به ویژه به سوخت‌های فسیلی تبدیل شد و بعداً این وابستگی تبدیل به یک سلاح شد. امروز پوتین یک تهدید وجودی برای همه ماست.

اگر پوتین در اوکراین موفق شود، به همین جا بسنده نخواهد کرد. چشم‌انداز داشتن یک دولت دست نشانده در کی‌یف مانند دولت بلاروس، و نیروهای روسی در مرز لهستان، و کنترل روسیه بر ۴۴ درصد از بازار غلات جهان، چیزی است که اروپایی‌ها باید از آن آگاه باشند. همه بیشتر و بیشتر از آن آگاه می‌شوند. اما من می‌دانم که همه در اتحادیه اروپا این ارزیابی را ندارند. اکنون پوتین کل غرب را به عنوان یک دشمن می‌بیند. او در بسیاری از سخنرانی‌های خود این را به صراحت بیان کرد.

بورل درخصوص شرایط کنونی در غرب آسیا هم گفت: و جنگ دیگر. پاسخ نامناسب اسرائیل به حمله ۷ اکتبر حماس خاورمیانه را در بدترین چرخه خشونت در دهه‌های اخیر فرو برد. جیک سالیوان یک هفته قبل از هفتم اکتبر گفته بود که خاورمیانه هرگز اینقدر آرام نبوده است! اما آرام نبود.

فقط نگاهی به اتفاقات کرانه باختری بیندازید تا متوجه شوید که اصلاً آرام نبود. حالا دو جنگ داریم. و ما اروپایی‌ها برای آن آماده نیستیم. آنچه اکنون در غزه اتفاق می‌افتد، اروپا را به گونه‌ای به تصویر کشیده است که بسیاری از مردم آن را درک نمی‌کنند. آن‌ها تعامل سریع و قاطعیت ما را در حمایت از اوکراین دیدند و از نحوه برخورد ما با آنچه در فلسطین روی می‌دهد تعجب کردند.

فرآیندهای تصمیم‌گیری اتحادیه اروپا چگونه کار می‌کند؛ اتفاق آرا. در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ۱۸ نفر از یک طرف، ۲ نفر از طرف دیگر رای دادند و دیگران وقتی زمان تصمیم‌گیری درباره آتش بس فرا رسید، رای ممتنع دادند. اما اگر ما در یک جا چیزی را «جنایت جنگی» بنامیم، باید زمانی که در هر جای دیگری اتفاق می‌افتد، آن را به همان نام بنامیم. آنچه در ۶ ماه گذشته در غزه رخ داده، وحشت دیگری است.

این دیپلمات اروپایی تاکید کرد: باید به دنبال یک طرح صلح باشم. فکر می‌کنم اعراب باید چشم‌انداز خود را برای حل و فصل سیاسی اوضاع ارائه دهند. من از وزرای امور خارجه کشورهای عربی دعوت کردم که به بروکسل بیایند و پیشنهادات خود را توضیح دهند. ما باید به همه بفهمانیم که راه حل نظامی وجود ندارد. خب، همه می‌گویند که راه‌حل دو کشوری را می‌خواهند. ما ۳۰ سال است که از اسلو این را تکرار می‌کنیم. اما در اسلو، راه حل دو کشوری بخشی از توافق نبود. گفتند «بعداً شاید بتوانیم»، اما در متن نیست.

اگر بر این باوریم که راه حل دو دولتی تنها راه حل است، جامعه بین‌المللی باید بسیار بیشتر مشارکت کند و این را نه به عنوان نقطه شروع، بلکه به عنوان نقطه پایان بازی در نظر بگیرد. اگر نابودی یا مهاجرت اجباری فلسطینی‌ها را کنار بگذاریم، راه‌حل چیست؟ وقتی این سوال را از دولت نتانیاهو می‌پرسیم، تنها پاسخی که می‌گیریم این است؛ «ما راه‌حل دو دولتی را نمی‌خواهیم». می‌پرسیم چه می‌خواهید؟ و این همان چیزی است که جامعه بین‌المللی باید بارها و بارها بپرسد تا به دنبال پاسخی باشد که بتواند از یک تراژدی انسانی دیگر جلوگیری کند.

در ایرلند شمالی اتفاق افتاد، در اروپا اتفاق افتاد. دشمنان قدیمی امروز همسایگان خوبی هستند و بیشتر از همسایگان خوب، بهترین دوستان هستند. باید امکان‌پذیر باشد، اما برای این که [این امکان] فراهم شود، زمین باید تقسیم شود. آن‌ها نمی‌توانند با هم زندگی کنند، آن‌ها باید در کنار هم، در صلح و امنیت زندگی کنند، اما هر کدام با خانه، سرزمین، دولت، قلمرو و ظرفیت سیاسی خود. این یکی از مهمترین چیزهایی است که اروپایی‌ها باید حل کنند.